پارک ملی گلستان نخستین پارکی است که در ایران عنوان پارک ملی را به خود اختصاص داده است. منطقهای کوهستانی است که در منتهیالیه شرق البرز و جنگلهای شمال کشور واقع شده است.
این منطقه کوهستانی بوسیله درهای که رودخانه مادرسو در آن جاری است و در ابتدا جاده آسیایی بین تنگراه تا دشت قرار دارد به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم شده است.
مساحت این پارک حدود 92 هزار هکتار است که شامل درهها و چشم‌اندازهای متنوع، منابع آبی متعدد نظیر رودخانهها، نهرها و چشمهها و آبشارها است و از تنوع زیستی و ارزشهای اکوتوریستی بسیار بالایی برخوردار است.
تاسیس: در سال 1357 بهنام پارک ملی گلستان تحت حفاظت قرار گرفته است. در سال 1977 بهعنوان ذخیرگاه زیستکره انتخاب و به پروژه شماره 8 برنامه انسان و کره مسکون (M&B) یونسکو اهداء گردید.
مساحت: 91,895 هکتار
بلندترین و کوتاهترین: دامنه تغییرات ارتفاعی در این منطقه بین 450 متر و 2411 متر از سطح دریا متغیر است. حداقل ارتفاع پارک در تنگراه و حداکثر آن در قله دیورکجی 2411 متر است.
گونه های گیاهی و جانوری
تاکنون 69 گونه پستاندار، 150 گونه پرنده، 3 گونه دوزیست و 24 گونه خزندگان شناسایی شده است. تعداد گونههای گیاهی پارک ملی گلستان 1365 گونه است.
از جذابترین جانوران بزرگ پارک پلنگ، خرس، مرال، بز وحشی، شوکا و گراز و از پرندگان زیبای آن مانند هما، دال، عقاب، کبوتر جنگلی و انواع دارکوبها.
فعالیتها و جذابیتهای پارک
پارک ملی گلستان دارای جذابیتهای طبیعی متعددی در چهار فصل است. از جذابترین فعالیتهای پارک تماشای گلها و پرندگان در فصل بهار، پروانه‌ها در تابستان، گاو‌بانگی (مرال) و تماشای قارچ‌ها در فصل پاییز و تماشای گرازها در زمینه برف زمستان است.